Geduld en lappen

Ondertussen zijn de jonge duiven opgeleerd.   Al bij al zijn ze er goed doorgesparteld... geen noemenswaardige problemen met hun gezondheid, en ja.. ik kan alleen maar proberen om hun natuurlijke weerstand wat te boosten en hopen dat ze geen dip krijgen.  Het hokje weduwnaars (ondertussen nog met 9) die doen dat goed! Ze tonen hun op de halve fond vooraan in de uitslag en zijn erg gemotiveerd.  Ze trainen momenteel twee keer per dag en ik hoop dat mijn jaarse jongens hun forme nog wat kunnen aanhouden.  Wat aanvankelijk een 'proefprojectje' was om eens met weduwnaars aan de start te komen, is mij ondertussen meer en meer aan het bevallen.  Uiteraard zijn de goede resultaten hier de reden van.  Wel een heel ander verhaal en manier van spelen als de weduwduivinnen...rustig laten doen, badje geven en ja... geen gevaar voor onderling aanparen en ja..niet gaan lappen tijdens de week, wat toch raar is voor mij.    De manier waarop ze trainen is helemaal anders.  Het was voor mij dan ook wennen, maar ik kan er momenteel toch meer er meer van genieten om hen bezig te zien.    

De jongen van de eerste en tweede ronde hebben ondertussen al een Quiévrain in de vleugels en gaat zo stilaan naar hun 200 km.  De chipringen zijn aangedaan en ja, dan zie je gekke dingen!  Ze trekken wat met hun pootje en schudden ermee, alsof er een serieus gewicht aanhangt!  De chipringen aansteken, wel..dat valt goed mee.  Een bordje met genummerde nageltjes maakt alles overzichtelijk en zo gaat dat vlot! 

Geduld..dat heb ik onlangs ook nog een duivenmelker horen zeggen.  Dat moet je op een groot bord boven de deur van je hok hangen... een heel beknopte 'tegeltjeswijsheid' maar het is zo.  Als het wat minder gaat of er valt iets tegen ja, dan moet je geduld hebben.  Dat wil niet zeggen alles op zijn beloop laten, maar de duiven de tijd geven om te recupereren.    Mijn vliegduivinnen hebben een serieus dipje gehad en ja...geduld moet er zijn.  Ik hoop alsnog dat ze dit jaar nog een aantal mooie prestaties kunnen neerzetten.